امام حدود ساعت 30/10 شب به مدرسه رفاه تشریف آوردند و از فردا هجوم مردم به مدارس رفاه و علوی برای دیدن امام شروع شد. مدرسه رفاه طوری نبود که بتوان در آن جا زمینه دیدار عمومی را ترتیب داد، بنابراین مدرسه علوی را برای دیدارهای عمومی مردم برگزیدیم، به خصوص که مدرسه علوی دو مجموعه بود و یک در ورودی از خیابان ایران داشت و یک در خروجی به طرف مدرسه رفاه و به همین دلیل مردم به راحتی می توانستند از یک در وارد شوند و امام را زیارت کنند و از در خروجی خارج شوند تا دسته دیگر بیایند. بنا به این شرایط، امام را در دفتر مدرسه علوی مستقر کردیم. این دفتر سر سرایی داشت که امام به آن جا می آمد و به ابراز احساسات مردم پاسخ می گفت و اگر سخنرانی داشت، سخنرانی می کرد و دوباره به دفتر باز می گشت.
یکی از مسائلی که در این دیدارها مشکل آفرین بود نداشتن انتظامات از میان خانم ها بود. بعضی از روزها در اثر فشار، برخی از خانم ها زیر دست پا می ماندند و غش می کردند. مثلا روز اول دویست و چند نفر از خانم ها غش کردند و روز دوم این تعداد به چهارصد نفر رسید و روز سوم حدود 817 نفر از خانم ها غش کردند و چون انتظامات از آقایان بود مشکل محرم و نامحرم پیش می آمد. این مشکل را با بعضی از اعضای شورای انقلاب در میان گذاشتیم که از جمله آن ها شهید مفتح بود. از ایشان خواستیم تا با امام مطرح کند که خانم ها به دیدار معظم له نیایند، ولی وقتی این پیشنهاد به امام داده شده بود امام فرموده بود: شما فکر می کنید اعلامیه های من یا سخنرانی ها شما شاه را بیرون کرد؟ شاه را همین بانوان محترمه بیرون کردند. شماها بروید و وسیله رفاه و آسایش آن ها را فراهم سازید.
وقتی که این فرمان امام صادر شد، قرار گذاشتیم تا از میان خود خانم ها انتظامات تشکیل شود تا کمتر مشکل محرمی و نامحرمی پیش بیاید، بنابراین دست به کار شدیم و یک روز بعد یعنی 16 بهمن انتظامات خانم ها تشکیل شد.

منبع: خاطرات محسن رفیق دوست - مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ص 148 تا 150

---

نوشته شده در پنج شنبه 90/11/20ساعت 6:59 عصر توسط رز سفید نظرات ( ) |