آب را گل نکنید . . . شاید از دور علمدار حسین، مشک طفلان بر دوش، زخم و خون بر اندام،‌

می رسد تا که از این آب روان، پر کند مشک تهی، ببرد جرعه آبی برساند به حرم،

تا علی اصغر بی شیر رباب، نفسش تازه شود و بخوابد آرام . . .

آب را گل نکنید . . . که عزیزان حسین، همگی خیره به راهند که ساقی آید، و به انگشت کرم،‌ گره کور عطش بگشاید . . .

آب را گل نکنید . . . ‌که در این نزدیکی،‌عابدی تشنه لب و بیمار است، در تب و گریه اسیر . . .

آب را گل نکنید . . . که بود مهریه مادرشان، نه همین آب که هر جای دگر، رود و نهری جاریست،

مهر زهرای بتول است، از این است که من میگویم،‌آب را گل نکنید، آب را گل نکنید . .

.

صلی الله علیک یا مظلوم یا اباعبدالله الحسین (ع)

نوشته شده در یکشنبه 91/9/5ساعت 12:15 صبح توسط رز سفید نظرات ( ) |